We waren in een goede stemming ondanks we de bui al zagen hangen op verschillende draagvlakken.
Alweer niet meer korfballen, hoe kunnen ze dat van ons afpakken?
Maar goed, we begonnen met een lach.
Vol goede moed, hup het veld op, het ding doen wat ons goed doet.
De eerste helft gingen we gas geven,
maar de tweede helft bedacht Marit om nog beter te verdedigen.
We hadden topscoorder Claudia als goude munt,
zeggen we er niet bij dat ze bij de Korfrakkers heeft gespeeld, want dat is geen punt.
Nina had het even zwaar, een flinke stoot op haar hoofd en een kapotte bril,
dan heb je liever een blaar.
Helaas waren de afstandsschotjes van de tegenpartij strak,
niks aan te doen, dames van Melmac.