Zo wilde het sportcentrum liever hockeyers op ons veld, maar helaas, onze wedstrijd ging toch echt voor.
En zo wilde Farah liever 2 schoenen om mee te korfballen, maar helaas, eentje besloot thuis te blijven.
En zo wilde Lieke liever niet gewurgd worden door de stopwatch tijdens het fluiten/rennen/stand bijhouden, maar dat kon gelukkig wel geregeld worden dankzij een zeer coöperatieve dame aan de kant.
En zo wilde Amy liever niet chef bordjesdraaien zijn (“de Leontien van het korfbalveld”), maar ze ontsprong de dans toch echt niet. Overigens ging het niet zo soepel. Eerst kregen we 9 doelpunten teveel, en daarna weer eentje te weinig. Tot grote hilariteit van de tegenstander op de bank. Die kon het daarna niet meer aanzien, dus ging maar even coachen aan de andere kant van het veld.
Iedereen wilde trouwens ook graag met nacho’s trouwen, maar ze ook opeten, maar ook trouwen. Het werd een iets ander dinsdag dilemma dan we van tevoren hadden verwacht…